فلوراید تراپی در زمان ارتودنسی

فلوراید تراپی در زمان ارتودنسی و پس از آن، می تواند از پوسیدگی دندان ها جلوگیری به عمل آورد. می توان گفت که استفاده از بریس ها در درمان ارتودنسی خطر پوسیدگی دندان را افزایش می دهد. زیرا در اطراف براکت ها و سیم های ارتودنسی فضاهایی وجود دارند که پاکسازی آن‌ها در حالت عادی ساده نیست. به همین دلیل لازم است که اعمال پیشگیرانه ای برای مراقبت از دندان ها و جلوگیری از پوسیدگی در دستور کار قرار گیرد. یکی از این اقدامات، استفاده از فلوراید تراپی در زمان ارتودنسی و پس از آن است. پس لازم است استفاده از این ماده مورد توجه قرار گیرد. مخصوصاً اگر در آب آشامیدنی منطقه محل زندگی فرد فلوراید وجود نداشته باشد.

در سال‌های اخیر تحقیقات زیادی پیرامون اثربخشی شیوه‌های مختلف فلوراید تراپی انجام شده است. این تحقیقات در نهایت به ایجاد و ابداع شیوه های مختلف استفاده از فلوراید منجر شده اند و کمک می کنند افراد به شیوه موثرتری از دندان های خود مراقبت نمایند. در ادامه به بررسی جدیدترین شیوه های فلوراید تراپی در ارتودنسی و پس از آن می پردازیم.

 

پروفیلاکسی فلوراید

گاهی اوقات قبل از کار گذاشتن بندهای ارتودنسی از خمیر پاک کننده استفاده می شود. استفاده از این محصول باعث از بین رفتن سطوح مینای دندان شده و اتفاقی نامطلوب را رقم می زند. مینای دندان دارای مقادیر بالایی از فلوراید است. کم شدن فلوراید در سطح دندان را می توان با استفاده از خمیر های فلوراید جبران نمود. علاوه بر این، خمیر فلوراید می تواند به بخش ‌هایی از دندان که مستعد پوسیدگی هستند، بچسبد و مانع آسیب به آن نواحی شود. این قسمت ها شامل شیار، فرورفتگی ها و سطوح بین دندانی یا پروکسیمال هستند.

در نتیجه با استفاده از خمیر پروفیلاکسی به صورت تخصصی، می توان شاهد کاهش پوسیدگی بود. مخصوصاً در حالتی که درمان هر ۶ ماه یکبار به انجام می رسد. اثرات استفاده از پروفیلاکسی فلوراید به شکلی است که نمی توان اقدام دیگری را جایگزین آن نمود.

استفاده موضعی از فلوراید

تحقیقات و پژوهش‌های بسیاری به جهت بررسی تأثیر استفاده موضعی از فلوراید در مدت زمان ۶ ماه و یک سال به انجام رسیده است. بدین منظور فلوراید تراپی به صورت موضعی با استفاده از سه ترکیب زیر انجام می شود:

• سدیم فلوراید خنثی

• فسفات سدیم فلوراید اسیدی

• استانوس فلوراید

در بین ترکیب های مطرح شده، فسفات سدیم فلوراید اسیدی که به اختصار به آن APF گفته می شود، بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. زیرا اسیدی بودن آن محلول سبب افزایش جذب فلوراید در سطوح مختلف مینای دندان می شود. استفاده از این شیوه سبب می‌شود که فلوراید در قسمت ‌هایی از مینای دندان که دست نخورده هستند، رسوب بیشتری داشته باشد. پس قسمت هایی از دندان که در معرض پوسیدگی قرار دارند و به خاطر استفاده از بریس ها دسترسی به آن‌ها دشوار است، مورد محافظت قرار می‌گیرند.

پیش از استفاده موضعی از فلوراید بر روی دندان ها، لازم است تا آن‌ها به شکل تخصصی پاکسازی شده و خشک شوند. به طور معمول متخصص ارتودنسی دندان ها را به وسیله رول پنبه ایزوله می‌کند و سطوح مختلف دندان را با استفاده از محلول فلوراید به مدت حداقل چهار دقیقه مرطوب نگه میدارد. با توجه به اینکه کدام قسمت از دندان‌ ها به وسیله فلوراید مرطوب می‌شوند، محلول فلوراید باید به شکلی بر روی دندان‌ها قرار داده شود که هر بار حداقل نیمی از دندان ها را به محلول آغشته نماید. همچنین دندان‌ها باید در این مدت هیچ تماسی با بزاق نداشته باشند. پس از استفاده موضعی از این محصول نیز باید حداقل به مدت نیم ساعت، فرد از خوردن و آشامیدن به طور کامل اجتناب نماید.

فرایند استفاده از فلوراید بر روی دندان ها ممکن است برای کودکان حوصله سر بر و خسته کننده باشد. به همین جهت برای انجام این اقدام درمانی، تکنیک ‌هایی به کار گرفته می‌شود تا میزان باقی ماندن فلوراید بر روی سطوح دندان افزایش پیدا کرده و درمان به پایان برسد. راهکار دیگر برای افزایش جذب فلوراید توسط دندان، طولانی شدن تماس این ماده با سطوح مختلف دندان است.

ژل های فلوراید

ژل های فلوراید در مداخلات تخصصی تری مورد استفاده قرار می گیرند و برای هر فرد به صورت شخصی قالب گیری شده و ساخته می شود. همچنین تجهیزاتی تحت عنوان اپلیکاتور مورد استفاده قرار می گیرند. البته خود بیمار نیز می تواند با استفاده از یک مسواک این عمل را به انجام برساند. در این زمینه پژوهش های زیادی به انجام نرسیده است، اما شیوه هایی وجود دارد که استفاده از این ماده بر روی دندان را راحت تر می کند. همان‌طور که پیش از این مورد اشاره قرار گرفت، ژل ها نفوذ اندکی داشته و جذب فلوراید توسط دندان در این روش کمتر از شیوه هایی نظیر استفاده از محلول است.

با این حال نتایج بررسی ها نشان داده است که استفاده از ژل های APF می‌تواند درست مانند فلوراید موضعی اثربخش باشد و سطوح بالایی از فلوراید را بر روی مینای دندان ته‌نشین کند و در نهایت از ایجاد پوسیدگی و گسترش آن جلوگیری نماید.

ژل حتی می تواند برای مدتی طولانی تر از محلول ‌های فلوراید بر روی سطوح مینای دندان باقی بماند. از لحاظ تأثیر نیز ژل های فلوراید کمک می کنند یون ها بر روی مینای دندان باقی مانده و جذب آن‌ها به شکل قابل توجهی بالاتر برود.

شیوه استفاده از ژل ها

به طور معمول، در مطب دندانپزشکی ژل APF به وسیله ی قالب یا تکنیک های شبیه به رنگ آمیزی روی دندان ها، مورد استفاده قرار می گیرد. در این تکنیک ها، به واسطه ی تماس کامل و یکدست در تمام سطوح دندان، فرآیند درمانی نتیجه ی رضایت بخشی را به همراه خواهد داشت. در تکنیک دیگری که خود فرد آن را به انجام می‌رساند، ژل روی مسواک ریخته شده و روی تمام سطوح دندان توزیع می‌شود. سپس بلافاصله پس از مسواک زدن، به مدت حدود ۱۰ ثانیه در دهان چرخانده شده و از دهان بیرون ریخته می شود.

در نهایت می‌توان گفت که ژل های فلوراید موضعی به دلیل استفاده راحت آن ها، در خیلی از مطب ها جایگزین محلول‌های فلوراید شده‌ اند. ولی برای به دست آوردن نتیجه رضایت بخش و جلوگیری از پوسیدگی دندان ها در زمان ارتودنسی، بهتر است با ارتودنتیست یا دندان پزشک خود مشورت نمایید، پس در صورت هرگونه سوال و یا ابهام پیرامون نحوه فلوراید تراپی در زمان ارتودنسی می توانید هم اکنون با همکاران و دوستان ما از وب سایت  خانم دکتر پروین خرازی، در ارتباط باشید.

همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره ی رایگان به مطب دکتر پروین خرازی مراجعه کنید.

برای آشنایی بیشتر با راهکارهای نگهداری نتیجه بلیچینگ در منزل پست اینستاگرام ما رو مشاهده بفرمایید.

راهکارهای نگهداری نتیجه بلیچینگ در منزل